-
1 terminis
adv.in terminis -> in terminis, en términos expresos, en términos inequívocos. -
2 terminis
plaços, plazos -
3 terminis
срочный -
4 in terminis
adv.in terminis, in express terms, definitely. -
5 contradictio in terminis
Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > contradictio in terminis
-
6 in terminis
лат.в положительно выраженной форме; окончательно -
7 in terminis
-
8 in terminis
сущ.юр. в положительно выраженной форме, окончательно -
9 in terminis
• in expectation of• in extenso• in tandem with• in terms of -
10 in términis
en último lugar -
11 termen
boundary, limit, end; terminus -
12 срочный
terminis (2)terminuotas (1) -
13 plazos
terminis -
14 plaços
terminis -
15 Terminus
termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,I.(BTERMINA DVO STANT,
Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).Lit., of local boundaries:B.contentio de terminis,
Cic. Ac. 2, 43, 132:agrorum,
Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:templi,
Liv. 45, 5, 7:urbis,
Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:possessionum,
Cic. Mil. 27, 74:vicinitatis,
id. Rab. Perd. 3, 8:Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,
Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —II.Transf., in gen., a bound, limit, end, term:constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,
Cic. Lael. 16, 56; cf.:certos mihi fines terminosque constituam,
id. Quint. 10, 35:oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,
id. de Or. 1, 49, 214:contentionum,
id. Fam. 6, 22, 2:nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,
id. de Or. 1, 16, 70:Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,
id. Cat. 4, 10, 21:omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,
id. Sen. 20, 72:vitae,
id. Rab. Perd. 10, 29:pangere terminos,
id. Leg. 1, 21, 56:termini egestatis,
Plaut. As. 1, 2, 13:hos terminos dignitati statuo,
Plin. Ep. 6, 29, 3. -
16 terminus
termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,I.(BTERMINA DVO STANT,
Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).Lit., of local boundaries:B.contentio de terminis,
Cic. Ac. 2, 43, 132:agrorum,
Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:templi,
Liv. 45, 5, 7:urbis,
Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:possessionum,
Cic. Mil. 27, 74:vicinitatis,
id. Rab. Perd. 3, 8:Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,
Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —II.Transf., in gen., a bound, limit, end, term:constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,
Cic. Lael. 16, 56; cf.:certos mihi fines terminosque constituam,
id. Quint. 10, 35:oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,
id. de Or. 1, 49, 214:contentionum,
id. Fam. 6, 22, 2:nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,
id. de Or. 1, 16, 70:Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,
id. Cat. 4, 10, 21:omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,
id. Sen. 20, 72:vitae,
id. Rab. Perd. 10, 29:pangere terminos,
id. Leg. 1, 21, 56:termini egestatis,
Plaut. As. 1, 2, 13:hos terminos dignitati statuo,
Plin. Ep. 6, 29, 3. -
17 beschränken
beschränken, terminis od. cancellis circumscribere. terminis circumscribere et definire. auch bl. circumscribere (gleichs. mit Grenzen od. Schranken umgeben; z. B. circumscr. tribunos). – finire. definire (innerhalb gewisser Grenzen halten, begrenzen). – coërcere (in Schranken halten, im gehörigen Maß halten, im Zaume halten). – modum alcis rei terminare (das Maß einer Sache begrenzen). – modum imponere alci rei (Maß und Ziel setzen, z. B. divortiis). – resecare (verschneiden, z. B. nimia: u. istorum audaciam ac libidines aliqua ex parte). – circumcīdere (rings beschneiden = vermindern, z. B. sumptus: u. impensam funeri). – auf etwas beschränkt werden, concludi in alqd; includi alqā re. – etw. auf seine Grenzen b., alqd intra terminos coërcere: sein Reich auf die alten [431] Grenzen b., antiquis terminis regnum finire: auf seine engen Grenzen beschränkt sein, suis finibus exiguis contineri: etwas auf einen engen Kreis b., in exiguum angustumque concludere alqd (z. B. amicitiam): sich auf etwas b., se continere alqā re od. in alqa re (sich halten innerhalb eines Bereichs); versari in alqa re (in einem Bereiche, Elemente sich bewegen): sich auf sich selbst b., se contentum sibi vivere: mein Vortrag wird sich auf die Männer b., die etc., eis fere ipsis oratio definietur viris, qui etc. – beschränkt, I) beengt: angustus (eng). – brevis (kurz, nicht groß, nicht lang). – circumcīsus (geschmälert); verb. circumcisus et brevis. – ein b. Raum, angustiae loci od. locorum, im Zshg. auch bl. angustiae: eine b. Wohnung, domus angusta: eine sehr b. Wohnung, aedes brevissimae. – b. Zeit, temporis angustiae. – Adv.anguste (z. B. habitare). – II) schwach an Einsicht: tenuis (gering an Einsicht, z. B. animus, ingenium). – imbecillus (geistig schwach von Natur, z. B. homo, animus, in. genium). – imbecilli animi. imbecilli ingenii. imbecilli consilii (von schwachem Geist, von schwacher Einsicht, von Pers.). – tardus (langsam von Begriffen, z. B. ingenium). – tardi ingenii (von langsamer Geistesanlage, v. Pers.). – hebes (schwer von Begriffen, z. B. ingenium). – hebetis ingenii (von stumpfer Geistesanlage, von Pers.). – stupidus (dumm, dämisch, borniert). – b. sein, imbecillo, tardo, hebeti ingenio esse. – laßt uns also mit unserem beschränkten Verstande verfahren, agamus igitur pingui, ut aiunt, Minervā. – Beschränktheit, angustiae (Enge, Knappheit, loci, temporis, pectoris [des Verstandes], rei familiaris). – inopia (B. der Mittel, auch des Raums, loci). – im becillitas (Schwäche, generis humani, animi, mentis, ingenii). – stupor (Borniertheit, cordis). – Beschränkung, modus (Maß u. Ziel). – condicio (beschränkendes Verhältnis). – mit der B., daß etc., eā condicione, ut etc.; od. bl. ita, ut etc.: unter der B., daß etc., cum eo, quod etc.
-
18 definio
dē-fīnio, īvī u. iī, ītum, īre, I) abgrenzen, begrenzen, A) eig.: eius fundi extremam partem oleae directo ordine definiunt, Cic.: ea loca, quae regione (der Himmelsrichtung nach) orbem terrarum, rebus illius (C. Caesaris) gestis imperium populi Romani definiunt, Cic.: illi orbes, qui caelum quasi medium dividunt et aspectum nostrum definiunt, Cic.: is tractus ductusque muri ex omni parte arduis praeruptisque montibus definitus est, Cic.: si res eae, quas gessimus, orbis terrae regionibus (durch die Grenzlinien der Welt) definiuntur, Cic.: u. im Bilde, bene dicere non habet definitam aliquam regionem, cuius terminis saepta teneatur, Cic.: nullis ut terminis circumscribat aut definiat ius suum, quominus ei liceat eādem illā facultate et copiā vagari, quā velit, Cic. – B) übtr.: 1) durch Abgrenzung näher bestimmen, -bezeichnen, -angeben, -andeuten, -feststellen,cur eos (agros) non definis neque nominas? definio, inquit, Italiam, Cic.: universam et propriam oratoris vim definire complectique, Cic.: unam quamque rem certo naturae termino, Cornif. rhet.: rem def. et breviter illustrare verbis, Cic.: non solum numerum signorum, sed etiam unius cuiusque magnitudinem, figuram, statum litteris (schriftlich) definiri vides, Cic.: ii qui mala dolore, bona voluptate definiunt; genera autem esse definita non solum numero, sed etiam paucitate, Cic.: cur huic (Siciliae) praecipua lex iniuriae definitur? wird für dieses usw., Cic.: pirata non est ex perduellium numero definitus (ist nicht unter der Zahl der zum Kriege Berechtigten einbegriffen), sed communis hostis omnium, Cic. de off. 3, 107. – So nun insbes., a) als t. t. der Logik u. Rhetorik, seinem Begriffe, seiner Bedeutung nach näher bestimmen, von etw. eine Begriffsbestimmung geben, etw. definieren, def. animi perturbationes, Cic.: definire rem non posse, Cic.: vim vocabuli od. rem def. verbis, Cic.: voluptatem sic (folgendermaßen) definiunt, Cic.: similiter definitur mulierum odium, Cic.: rem latentem od. res involutas definiendo explicare, Cic.: rei involutae notitiam definiendo aperire, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, placet ante definire, quid sit officium, Cic.: necesse erit definire utrumque, quid sit fur, quid sacrilegus, Cic. – b) durch Beschluß, Vorschrift, Anordnung bestimmen, feststellen, festsetzen, annos, Quint.: adeundi tempus, Caes.: suum cuique locum, Caes.: verna opera sic, Plin.: iis magna praemia, Iustin.: potestatem in quinquennium, Cic.: pro (nach) gradu cuiusque et tempora militiae et commoda missionum, Suet. – m. folg. indir. Fragesatz, quam vitam ingrediar, definias, Cic.: tibi, quid facias, definit, Cic. – im Passiv, non remittam: definitumst, es ist fest bestimmt (beschlossen), Plaut. cist. 519: u. so m. folg. Acc. u. Infin., non sequitur tamen, ut etiam sedere eos et ambulare principalibus causis definitum et constitutum sit, Cic. de fato 9. – 2) in Grenzen einschließen, -halten, beschränken, ut aliquando totam huius generis orationem concludam atque definiam, Cic.: non vagabitur oratio mea longius atque eis fere ipsis definietur viris (wird sich auf die M. beschränken), qui hoc sermone continentur, Cic.: amicitiam paribus officiis atque voluntatibus, auf das gleiche Maß der Dienstfertigkeit u. Zuneigung beschränken, Cic. – II) jmdm. ein Ende machen = jmd. töten, ad hunc modum definito iuvene, Apul. met. 8, 6.
-
19 regio
regio, ōnis, f. (rego), I) die Richtung nach irgendeiner Seite hin, Linie, Reihe, 1) im allg.: hāc regione, in dieser Richtung (Gegend), Plaut.: notā excedo regione viarum, Verg.: ingens spatium rectae regionis est, in gerader R., der Länge nach, Curt.: oppidi murus rectā regione, si nullus anfractus intercederet, MCC passus aberat, Caes.: non rectā regione iter instituit, sed ad laevam flexit, Liv.: Hercynia silva rectā fluminis Danubii regione pertinet ad fines Dacorum, in gerader Richtung mit der D., der D. parallel, Caes.: portae regione platearum patentes, die gegen die Straßen der Stadt hin offenen Tore (des Lagers), Liv.: regione occidentis, westwärts, Liv. – ubi iam primos superare regionem castrorum animum adverterunt, Linie, Caes. – si qui tantulum de recta regione deflexerit, nur ein Haar breit von der geraden Richtung, vom rechten Wege (der Pflicht) abgewichen ist, Cic. Verr. 5, 176: haec eadem est nostrae rationis regio et via, dieselbe Richtung u. denselben Weg schlage ich bei unserem Verfahren ein, Cic. Verr. 5, 181. – 2) insbes., e regione, adv., a) in gerader Richtung, gerade, alterum e regione movetur, alterum declinat, Cic.: e regione loci cadere, Lucr. – b) von der entgegengesetzten Seite, gerade gegenüber, α) m. Genet.: e regione solis, Cic.: e regione oppidi, Caes. – β) m. Dat.: esse e regione nobis e contraria parte terrae, Cic. – γ) absol.: acie e regione instructā, Nep. – bildl., im Gegenteil, dagegen, Hieron. epist. 57, 11; adv. Iovin. 2, 7. – II) übtr.: A) die dem Blicke gegenüberliegende begrenzte Linie, Gesichtslinie, Grenzlinie, Grenze, 1) im allg., die Grenzlinie, Grenze, a) eig., selten im Sing., wie Cic. Balb. 64. – gew. im Plur., cuius res gestae atque virtutes isdem, quibus solis cursus, regionibus ac terminis continentur, Cic.: res eae orbis terrae regionibus definiuntur, Cic. – b) bildl.: quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est, Cic.: sese regionibus officii continet, Cic. – 2) insbes.: a) als t. t. der Augurspr., die am Himmel gedachte Gesichtslinie, per lituum regionum facta descriptio, Cic.: regionibus ratis, Cic. – b) die Himmels- od. Weltgegend, r. aquilonia, australis, Cic.: r. vespertina, Hor. sat. 1, 4, 30. Vitr. 4, 5, 1. – c) die geographische Lage, eam esse naturam et regionem provinciae tuae, ut etc., Cic. ep. 1, 7, 6. – B) die Gegend, das Gebiet, 1) im allg.: a) eig.: locus in regione pestilenti saluber, Cic.: subter mediam fere regionem, Cic.: regiones inhabitabiles, Cic.: qui innumerabiles mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset, Cic. – b) bildl., das Gebiet, der Bereich, das Reich, dum in regionem astutiarum mearum te adduco, ut etc., Plaut.: bene dicere non habet definitam aliquam regionem, cuius terminis saepta teneatur, Cic. – 2) insbes.: a) der Landstrich, die Landschaft, der Bezirk, das Gebiet, in eiusmodi regione atque provincia, quae mari cincta esset, Cic.: in quattuor regiones dividi Macedoniam, Liv.: Sida, quae extrema regio est provinciae meae, Lentul. in Cic. ep.: principes regionum atque pagorum inter suos ius dicunt, Caes. – die Bewohner miteinbegreifend, tractus ille celeberrimus, Venafranus, Allifanus, tota denique nostra illa aspera et montuosa et felix et fautrix suorum regio, Cic. Planc. 22: quae regio si fida Samnitibus fuisset, Liv. 9, 13, 8. – b) ein Teil der Stadt Rom oder der Ländereien um Rom, Viertel, Bezirk, Kreis (unter Servius Tullius 4 der Stadt und 26 des röm. Gebietes, unter Augustus 14 der Stadt), Lael. Fel. b. Gell. 15, 27, 4. Plin. 3, 66. Suet. Aug. 30, 1. Tac. ann. 15, 40.
-
20 terminus
terminus, ī, m. (zu tero; vgl. τέρμα, τέρμων), das Grenzzeichen, der Grenzstein und die damit bezeichnete Grenze, die Mark, Grenzmark, Grenzlinie, I) eig.: a) terminus acutus, lapideus, Gromat. vet.: termini agrorum, Plin.: nulli possessionum termini, Cic.: terminos urbis propagare, Tac.: terminum exarare, Fest.: terminum commovere (verrücken), Lex Mamil.: inter ipsam (Macedoniam) et Thraciam Strymon amnis facit terminum, Solin. – scherzh. übtr. v. männl. Glied, Pompon. com. 126. – b) personif., Terminus, Terminus, der den Grenzmarken vorstehende Gott, Ov. fast. 2, 639 sq. Liv. 1, 55, 3. Augustin. de civ. dei 4, 11. Lact. 1, 20, 38. – II) übtr., die Grenze, das Ziel, 1) = die Schranken, ius terminis circumscribere, Cic.: certos fines terminosque constituam, Cic.: terminos pangere, Cic.: oratoris facultatem ingenii sui terminis describere, Cic.: fallitur, qui terminos gloriae nostrae metitur spatio, quod transituri sumus, Curt.: si umquam adversus immodicas cupiditates terminus staret, Curt. – 2) = das Ende, der Schluß, contentionum, Cic.: vitae, Cic.: cum termino sermonis pinnis in altum se proripuit, Apul.: ut quasi terminus imponeretur huic religioni, Lact.
См. также в других словарях:
terminis (in) — (in tèr mi nis ) loc. latine usitée en termes de jurisprudence. Une décision in terminis est celle dans laquelle le juge a atteint les limites du mandat qui lui est confié. ÉTYMOLOGIE Lat. in, en, terminis, termes … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
terminis — tèrminis, tèrminė bdv. Tèrminis detãlių apdirbi̇̀mas … Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas
terminis riformingas — statusas T sritis chemija apibrėžtis Riformingas, atliekamas terminis riformingas 550 °C temperatūroje ir 7–10 MPa slėgyje, be katalizatoriaus. atitikmenys: angl. thermal reforming rus. термический риформинг … Chemijos terminų aiškinamasis žodynas
terminis apdorojimas — statusas Aprobuotas sritis pašarai apibrėžtis Tam tikromis sąlygomis karščiu atliekamos operacijos (skrudinimas, kepinimas ir kt.) siekiant padidinti medžiagų maistinę vertę ar pakeisti jų struktūrą. atitikmenys: angl. heating vok. Erhitzen pranc … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)
terminis apdorojimas — statusas T sritis Standartizacija ir metrologija apibrėžtis Medžiagos arba gaminio savybių keitimas kaitinant. atitikmenys: angl. heat treatment; thermal processing vok. thermische Behandlung, f; Wärmebehandlung, f rus. термическая обработка, f;… … Penkiakalbis aiškinamasis metrologijos terminų žodynas
terminis nuovargis — statusas T sritis Standartizacija ir metrologija apibrėžtis Medžiagos stiprumo mažėjimas dėl daugkartinio kaitinimo ir aušinimo. atitikmenys: angl. thermal fatigue vok. thermische Ermüdung, f rus. термическая усталость, f pranc. fatigue thermique … Penkiakalbis aiškinamasis metrologijos terminų žodynas
terminis jautrumas — statusas T sritis Standartizacija ir metrologija apibrėžtis Tąsiųjų medžiagų, pvz., bituminių rišamųjų medžiagų, parametras, apibūdinantis jų reologinių savybių kitimą kintant temperatūrai. atitikmenys: angl. thermal susceptibility vok.… … Penkiakalbis aiškinamasis metrologijos terminų žodynas
terminis atsparumas — statusas T sritis chemija apibrėžtis Medžiagos atsparumas daugkartiniams staigiems temperatūros pokyčiams. atitikmenys: angl. heat endurance; heat resistance; heat stability; thermal stability rus. теплостойкость; термостойкость … Chemijos terminų aiškinamasis žodynas
terminis patvarumas — statusas T sritis chemija apibrėžtis Medžiagos gebėjimas išlaikyti mechanines savybes po vienkartinio ar daugkartinio kaitinimo. atitikmenys: angl. heat resistance; resistance to heat; thermal stability; thermostability rus. теплостойкость;… … Chemijos terminų aiškinamasis žodynas
terminis fiksavimas — statusas T sritis chemija apibrėžtis Ištempto cheminio pluošto ar audinio ilgas kaitinimas jo stiprumui padidinti. atitikmenys: angl. heat setting; thermal stabilization rus. термофиксация … Chemijos terminų aiškinamasis žodynas
terminis fiksavimas — statusas T sritis chemija apibrėžtis Termoreaktyvioje dervoje įmirkyto audinio išlaikymas 140–170 °C temperatūroje. atitikmenys: angl. heat setting; thermal stabilization rus. термофиксация … Chemijos terminų aiškinamasis žodynas